Η οπισθοχώρηση του γύφτου, η ψαρίλα στο γραφείο και μια επικήρυξη

Με καλεί στο τηλέφωνο ο φίλος μου Ιορδάνης. Λίγο πιο δίπλα από τα μελίσσια μου, ο πατέρας του (πρώην εργολάβος) είχε εγκαταλείψει για χρόνια πολλές παλιές σκαλωσιές. Το οικόπεδο ήταν θαμμένο στα πουρνάρια και τα αγριόχορτα, αλλά ένα πρόσφατο καθάρισμα με μπολντόζα το έκανε σαν γήπεδο.

Ένας αθίγγανος παλιατζής, προσφέρθηκε να πάρει τις σκαλωσιές για λιώσιμο, αλλά στο πρώτο πεντάλεπτο υποχωρεί άτακτα μαζί με όλη τη φαμίλια που θα τον βοηθούσε. Δεν ξέρω τι ακριβώς σκηνές διαδραματίστηκαν. Έτρεχε μπρος αυτός και πίσω τα παιδιά? Φώναζαν παπακο παπακο κι αυτός σιχτίριζε Θεούς και δαίμονες? ότι και να έγινε αυτό που άφησε να εννοηθεί είναι οτι κινδύνεψε από τις μέλισσες που ήταν στις εγκαταλειμμένες σκαλωσιές.

Μεγάλη απορία.
Εγκατέλειψε ο γύφτος τα παλιοσίδερα? Άφησε ένα σίγουρο και καλό μεροκάματο γιατί φοβήθηκε τις μέλισσες μου? Όποιος είχε την παραμικρή επαφή με τέτοιου είδους παλιατζή, καταλαβαίνει το οξύμωρο του θέματος.

Η επίσκεψη έλυσε όλες τις απορίες. Η μπουλντόζα κατά το καθάρισμα αποκάλυψε εφιαλτικά πολλές αποικίες σερσενιών. Μαλιστα έμαθα μετά οτι και ο χειριστής του οχήματος καποια στιγμή δήλωσε οτι θα εγκαταλείψει αλλα τελικά συνέχισε. Οι δυο που έχω εστιάσει στις σκαλωσιές και στα ξύλα πραγματικά δεν πλησιάζονται. Καταλαβαίνεις οτι υπάρχει φωλιά απο την κινητικότητα, αλλά ειναι αδύνατο να πλησιασεις και δεν είναι ξεκάθαρο απο που μπαίνουν και που βγαίνουν. Πιο δίπλα όμως υπάρχει μια εξίσου καλή μέσα στο χώμα.
Πιο πάνω τα μελισάκια μου έχουν μαρτυρήσει πραγματικά. Παίρνω κι εγώ την απόφαση και φτιάχνω την Κυριακή την παγίδα που περιγράφει ο Σπύρος στο kypseli.blogspot.com.

Η επιτυχίες συνοψίζονται στα εξής:
1. Επειδή η περιοχή φιλοξενεί κατι πανέξυπνα σκυλιά, στο δόλωμα δεν έβαλα κρέας αλλά ψάρια. Eτσι όταν πήγα μετα την εγκατάσταση της παγίδας στο γραφείο έπλυνα τα χέρια μου 50 φορές, και πάλι όμως βρωμαγα ψαρίλα όλη μέρα. (μεγαλη επιτυχία)

2. το μεσημέρι που είχα μια ώρα κενό, ξανάπετάχτηκα στα μελίσσια με ένα μπουκαλάκι βενζίνη. Εγγυημένη επιτυχία στην καταστροφή φωλιάς. Ναι μεν την τσάκισα, αλλά είχαμε άλλες δυο μεγάλες ευστοχίες.
α. κατα τη μετάγγιση της βεζινης σε ενα αυτοσχέδιο νεροπίστολο-μπουκαλι πασαλήφτηκα οποτε δεν μυριζα πια ψαρίλα στο γραφειο, αλλα βενζίνη
β. πηγα και τα εκανα μερα μεσημερι αυτά και όχι νύχτα, οπότε τα σεσρενια που επέστρεφαν και έβρισκαν την κατεστραμμένη φωλιά απλά δεν έμπαιναν μέσα και πετουσαν τριγύρω, δημιουργώντας ενα απο τα πιο αγχωτικά σμήνη που έχεις δει ποτε (στιμφαλίδες όρνιθες λέμε)
3. σκύλος δεν πήγε στο δόλωμα αλλά το έφαγε μια γάτα πιο αργά
4. δεν χρησιμοποίησα δυο πατώματα για την παγίδα, αλλά ένα και μάλλον δεν είχε την πρέπουσα επιτυχία. Έπιασε μόνο 3-4 σεσρενια αλλα δεκάδες κίτρινες σφήκες.

Σημερα τη σήκωσα πιο ψηλά με δεύτερο πάτωμα, έβαλα και άλλη μια γύρα σαρδέλες και ελπίζω να μην ξανάρθει η γάτα και να πιάσω πιο πολλα σερσενια.

Μέσα απο την μυρωδιά της ψαρίλα της βενζίνης και κυρίως της επιτυχίας του πειράματος (αμα σε πιάσω κωλόγατα...) θυμήθηκα ένα άρθρο που έτυχε να διαβάσω σε ένα παλιο περιοδικό.

Μελισσοκομική Ελλάς τευχος 102ο Ιουνιος 1959 Σελίς 185
Ποιος ξέρει τι είχε περάσει τότε απ τα σερσένια ο κύριος Ρεζεπης και τι είδους επιστολή είχε στειλει στο περιοδικό.(δεν έχω το συγκεκριμένο τευχος) Ο κύριος Φ.Μιχελής εκ Λευκάδος όμως εσπευσε να του προτείνει τον εξής τρόπο για να γλυτώσει απο τα σερσένια:

"Αμοιβή 2-3 δραχμών δια την υπόδειξιν ή την καταστροφήν σφηκοφωλεας & 10-20 λεπτών δια τον φόνον μιας σφήκας. Τα παιδια θα παραφύλαγουν τότε στα νερα [...] για να λάβουν την αμοιβήν [...]."

Ρε μηπως να πληρωνα τον παλιατζη να μου σκοτώσει τα σερσένια?

H κατάρα του συνδρομητικού εντύπου...

Kληρονομικό χάρισμα.
Μια ζωή ξεχνάς να το πληρώσεις και πρέπει να στο θυμίζουν. Ήρθαν κι αυτόν το μήνα, τα δυο κλαδικά περιοδικά που αγοράζω ("επιθεώρηση" και "βήμα", με υπενθύμιση πληρωμής. Τι τραβάνε κι αυτοί οι άνθρωποι. Είναι κλασικό όμως το πρόβλημα. Παραθέτω και τα πειστήρια:

Μελισσοκομική Ελλάς, έτος Ι, τεύχος 111, Μάρτιος 1960... Στην πρώτη σελίδα βρίσκουμε ένθετο, ένα ροζοκόκκινο χαρτάκι :D

τα μελισσοκομικά φυτά

Προφανώς και με ενδιαφέρουν τα μελισσοκομικά φυτά. Αυτά δηλαδή που είναι ικανά να τα εκμεταλλευτούν οι μέλισσες και να δώσουν μέλι η γύρη. Ο Γιάννης μου είχε δείξει εδώ και πολύ καιρό ενα βιβλίο, αλλά μόλις τώρα ευαρεστήθηκα να το αγοράσω. Είναι εξαιρετικής ποιότητας.

Εκτός από περιγραφή του φυτού και πληροφορίες για το που φυεται, τι χρωμα γύρη δίνει, τι μέλι κλπ., καθε φυτό ασυνόδευται από 4 φωτογραφίες, μια εκ τον οποίων δείχνει τη μέλισσα σε δράση, συνήθως με τη γύρη στα πόδια της.

Μόνο μειονέκτημα οτι έχει 100 μόνο φυτά, αλλά όπως εξηγεί ο συγγραφέας θα ακολουθήσει κι άλλο. Ευχαριστώ Γιάννη για τη συμβουλή σου.

Το βρίσκετε πανεύκολα και είναι το:
Αθανάσιος Κ.Πλακούτσης
Μελισσοκομικά Φυτά
εκδόσεις Νίκος Παππάς - Μελισσοκομική επιθεώρηση.

Mελισσοκήπια

Έχω πάει στην Άνδρο αρκετές φορές. Προ και μετά μελισσοκομικών ανησυχιών. Ενα απο τα πράγματα που μου τράβαγαν την προσοχή, είναι και οι πέτρινες κατασκευές στο νησί. Οι λεπτές σαν πλάκες πέτρες, έφτιαχναν όμορφες ξερολιθιές και περίεργες κατασκευές, που ναι μεν δεν καταλάβαινα τι είναι, αλλά μου άρεσαν γιατι ηταν φτιαγμένες με μαστοριά.

Δεν το φωτογράφισα ποτέ αλλα αυτο που με παραξένεψε στις ξερολιθιές ήταν οτι ανα τακτα διαστήματα, ο χτίστης έβαζε και δυο πλάκες πλάγια, που σχημάτιζαν ενα λάμδα (ισοσκελές τριγωνο) και μια εσοχή στη μάντρα. Υπέθετα οτι εχει καποιο στηρικτικό χαρακτήρα, οτι σημάδευε κατι ή οτι σηματοδοτούσε την αρχη η το τέλος του χτισίματος.

Δεν καταλάβαινα τι είναι και σίγουρα δεν φανταζόμουν οτι επρόκειτο για θέσεις μελισσιών.

Την απάντηση μου την έδωσε η φίλη μου η όλγα που μου έδωσε ενα εξαιρετικά ενδιαφέρον βιβλίο για τη μελισσοκομία στην Άνδρο. Το διαβασα αυτές τις μέρες (που έχω ξεκλέψει λιγο ελεύθερο χρόνο) και είμαι ενθουσιασμένος.

Ειναι το "Θουρίδες και μελισσοκήπια" Η μελισσκομία στην Ανδρο και τα παράγωγα της. Του Γιώργου Σπέη, Ανδριακά Μελετήματα 2 - καίριος βιβλιοθήκη (845 00 Ανδρος 22820 - 22 262)

Εχει μια εξαιρετική καταγραφή της μελισσοκομίας στην Ανδρο πρίν τη σύγχρονη Ευρωπαϊκή κυψέλη, όπως περιγράφετε στον συ γραφέα, απο 34 άτομα το 1999. Πολύ καλα και αναλυτικά αρχιτεκτονικά σκαριφήματα, που δείχνουν τόσο τη λειτουργία των Θουρίδων αυτών όσο και των μελισσοκηπιών, κτιρίων με εσωτερικές κυψέλες που ονόμαζαν ντουλάπια, άνοιγαν απο μέσα για το μελισσοκόμο και είχαν εισόδους για τις μέλισσες στην εξω μεριά του τοίχου. Πιστευω οτι στο επόμενο ταξιδάκι στην Ανδρο, υποψιασμένος πια, θα τα φωτογραφίσω. Ως τότε (αλλα και μετα) συνιστώ ανεπιφύλακτα το βιβλίο, που είναι γεμάτο ενδιαφέρουσες πληροφορίες απο εργαλεία και λουλούδια, μέχρι προκαταλήψεις των μελισσοκόμων και μαρτυρίες.

Τέλος πρέπει να βρω τον Θωμά, έναν βορειοηπειρώτη οικοδόμο, που το 2004 του έλεγα οτι βγαίνει ρακί απο μέλι και απολεπίσματα τρύγου, και εκείνος μου ελεγε οτι αυτος που μου έδωσε αυτες τις πληροφορίες με κορόιδευε. Απιστε Θωμά, το βιβλίο κάνει εκτενή αναφορά στο μελόρακο (ρακί απο μελόνερα) και περιγραφή της διαδικασίας απο τον Ιωάννη Ρέρρα. Τώρα δε μένει πάρα να βρούμε κάποιον παράνομο συνάδελφο με καζάνι - αποστακτήρα και να αρχίσουμε και τα τσίπουρα απο μελι. Ολγα ευχαριστώ που μου βρήκες τον Σπέη, να μου λύσει τόσες απορίες!

Blogs

Xτες η εφημερίδα "τα νέα" είχε ενα ολοσέλιδο άρθρο για εμένα και το blog. Θέλω να ευχαριστήσω τον κύριο Θεοφύλακτο Σπατούλα για το άρθρο αυτό καθώς και το Μελισσοκομικό Βήμα που στο τελευταίο τεύχος του επίσης έχει ενα αφιέρωμα στο blog.
Με αφορμή την αυξημένη επισκεψημότητα του blog αυτες τις μέρες (350 μοναδικοί επισκέπτες έναντι 150, την προηγούμενη από το άρθρο μέρα) θα ήθελα να θυμίσω την υπερ πληθόρα αξιολογότατων blog που υπάρχουν τα τελευταία χρόνια σχετικά με τη μελισσοκομία.

Προσπαθώ να διατηρώ μια λίστα με αυτά στο blog σε αυτό το link, αλλά δεν είναι εύκολο, τόσο να τα βρίσκω όλα, οσο και να ενημερώνω τη λίστα αμέσως μόλις βρω κάτι νέο. Οπότε αν παραλείπω κάτι και μου το υποδείξουν, με χαρά και με τιμή θα το προσέθετα.
Είναι πολύ ωραία και ενδιαφέρουσα όλη αυτή η ιστορία, δεδομένο οτι είμαστε οι πρώτοι που τη βιώνουμε. Αν δηλαδή πριν 10 χρόνια έλεγε κάποιος οτι θα ήταν δυνατόν να ρωτώ απορίες ένα μελισσοκόμο στο Βόλο ή στη Κρήτη και μέχρι να μου πουν την άποψη τους, να έχει βρεθεί λύση στο πρόβλημά μου από την Πάρο η τα Τρίκαλα, μέσα σε ελάχιστους χρόνους από ανθρώπους που δε γνωρίζω άλλα που σπεύδουν να εξηγήσουν τη μελισσοκομία μέσα από άρθρα φωτογραφίες και video, θα τον κοίταζα καλά καλά.

Σήμερα λοιπόν το έχουμε αυτό, οπότε ας το γλεντήσουμε! (Κάποτε κάτι λέγαμε και για ένα τσιμπούσι)

Η φωτογραφία είναι απο την Κάρπαθο φέτος το καλοκαίρι και είναι συμβολική, μιας και πολλές μέλισσες γεύονται το ίδιο λουλούδι. Το "μελισσοκομικό Βήμα" το βρίσκει κανείς απο εδώ:

Λάρισα, Κούμα 4, Τ.Κ.412 22 Τηλ.: 2410 549.725 omse@otenet.gr , info@omse.gr http://www.omse.gr/

Η Κυψέλη με τα κινητά πλαίσια II

Σε προηγούμενο post για την Κυψέλη με τα κινητά πλαίσια έγινε αναφορά στον Sir George Wheler και στο γεγονός ότι σε βιβλίο του του 1682 μιλάει ήδη για κινητά πλαίσια στην Ελλάδα.

Σήμερα ξεφυλλίζοντας το βιβλίο του Τριβιζά Οδηγός της νεωτέρας μελισσοκομίας στο οποίο επίσης είχα αναφερθεί πριν λίγες μέρες διάβασα το εξής:



Νομίζω οτι αξίζει λοιπόν να συμπληρωθούν στο προηγούμενο post. O κύριος Δελλαρόκας βέβαια είναι ενα θύμα της περίεργης ανάγκης μας να μεταφράζουμε τα πάντα σε Ελληνικά (Darvin o Δαρβίνος και donald duck o Δονάλκιος Δάκιος που έλεγε κάποτε και μια ψυχή :))

Πρόκειται για τον Ava Della Rocca για τον οποίο υπάρχει ένα παρα πολυ ενδιαφέρον άρθρο στην Μελισσοκομική επιθεώρηση αυτού του μήνα απο τον κ.Β.Λιάκο και απ όσο ξέρω ήταν Γάλλος φυσιοδίφης και μελετητής, που μεταξύ άλλων έζησε για κάποιο διάστημα στις Κυκλάδες (και στα δικά μας) :)

Ολόκληρο το άρθρο του Τριβιζα για τα κινητά πλαίσια βρίσκεται εδώ:

Oδηγός της νεωτέρας μελισσοκομίας

Γεωργιου Τριβιζα - Βραβείον Ακαδημίας 1930
Κάποια στιγμή, ψάχνοντας στο σπίτι στο χωρίο του πατέρα μου, το Kροκύλειο, ανακάλυψα μεταξύ άλλων αυτό το βιβλίο.



Πρόκειται για ένα από τα βιβλία που έμαθαν τη μελισσοκομία στον παππού μου και που του έδωσε τις οδηγίες - πατρόν, για να κατασκευάσει με τη βοήθεια ενός επαγγελματία μαραγκού το μελισσοκομείο του.



Ένα μελισσοκομείο αποτελούμενο απο κυψέλες τύπου Dadant απομεινάρια του οποίου ευτυχώς έχω και σήμερα στα χέρια μου.



Δεν γνωρίζω την ακριβή ηλικία του βιβλίου ούτε έχει σταθεί δυνατό να βρω πληροφορίες για τον Τριβιζα.

Υποθέτω ότι το βραβείο του 30 προσδιορίζει κάπως την ηλικία του. :)