Κολλα

Έψαχνα στις φωτογραφίες μου για κάτι άσχετο και έπεσα πάνω σε αυτή.
Δεν είχα κάνει καμία αναφορά στην παγίδα με κόλλα που έχουν προτείνει κατά καιρούς διάφοροι φίλοι.

Η συνταγή είναι πάνοπλη και χιλιοειπωμένη. Σε μια επιφάνεια βάζουμε κόλα για ποντίκια (και έντομα) Κοστίζει περίπου 3 ευρώ, είναι σε σωληνάριο και τη βρίσκεις σε όλα τα χρωματοπωλεία. Αφού την πασαλείψεις, βάζεις στο κέντρο ένα δόλωμα για σφήκες και σερσένια. (Ψαρι κλπ).
Τα θύματα κολάνε επάνω σε χρόνο μηδέν και αποτελεσματικότητα είναι τρομερή. Μπορεί στο βίντεο που ακολουθεί το σερσένι να είναι για λύπηση, αλλά πραγματικά φέτος με κατέστρεψαν, τρώγοντας τα περισσότερα από τα μελίσσια μου.

Εντύπωση μου έκανε ότι το σερσένι πεθαίνει πολύ γρήγορα σε αυτή την παγίδα. Μάλλον η κόλλα το εμποδίζει να αναπνεύσει. Την άνοιξη θα την χρησιμοποιήσω απο νωρίς.

(έχω καιρό να γράψω, αλλα έχω ελάχιστο ελευθερο χρόνο. Συντομα κοντα σας :)

Περιποίηση

To 2009 δεν ήταν και η καλύτερη μελισσοκομική χρονιά για μένα. Όπως έχω ξαναπεί, τα μελίσσια τα έχω γιατι τα αγαπώ και με ξεκουράζουν αφάνταστα. Δεν θα σκάσω αν η παραγωγή δεν πάει καλά.

Παρόλα αυτά είπα να μην πάμε και αμαχητί. Έχω τρία μελίσσια αυτή τη στιγμή τα οποία είναι τέτοια απόσταση βολής, που να μπορούν να έχουν φροντίδα κάθε μέρα. Τα δύο έχουν τη δυνατότητα, αν ξεχειμωνίασουν καλα να δώσουν την άνοιξη πολύ μαγιά για νέες περιπέτειες. Το άλλο είναι πολύ αδύναμο και θέλει βοήθεια καθαρά για λόγους επιβίωσης. Υπάρχουν βέβαια και κάποια διάσπαρτα στην Ελλάδα... που είναι λιγότερο τυχερα, αλλά θα βρούμεε τροπο να τα φροντίζουμε κι αυτα.

Προς το παρόν απλά κάνω κατι μικρο τροφοδοσίες. Σχεδόν κάθε μέρα τους βάζω ελάχιστο σιρόπι (100 - 200 γρ) και δυο τρεις κουταλιές μέλι παλιότερων πολύ τρύγων που δεν προκειτε να καταναλωθεί αφου το παίζουμε χληδατοι και υπεράνω και τρώμε μονο απο το φετινό.

Το μυστήριο είναι οτι χτες κατάλαβα οτι οι δυο τρείς κουταλιές που λέω εξαφανίζονται απο τα πιατάκια τροφοδοσίας σε λιγότερο απο 2 ώρες οπότε λέω να βαζω περισσότερη ποσότητα. Επίσης νομίζω είναι καιρός για να προσθέσω και λίγη θυμόλη που μου έμεινε απο πέρσι για να μειώσουμε το βαρρόα αν και δεν έχω δείγματα. Κάθε συμβουλή σχετικά θα ήταν επιθυμητή.

Nερό

Συνήθως όταν κάνει πολύ ζέστη, αν επισκεφτώ τις μέλισσες παίρνω μαζί μου ένα ψεκαστήρα νερού.

αερίστριες εργάτριες προσπαθούν να δροσίσουν την κυψέλη δημιουργώντας ρεύμα αέρος με το χτύπημα των φτερών τους.

Φευγοντας, ψεκάζω τις εισόδους (καμία φορά ψεκάζω και σε ανοιχτές κυψέλες, πλαίσια που είναι ακόμα άχτιστα ή και πάνω στις εργάτριες)
Το ψέκασμα στην είσοδο και στο "κούτελο" της κυψέλης συνήθως προκαλεί μια απότομη και επιθετική έξοδο των εργατριών, η οποία όμως αυτόματα διακόπτεται. Μόλις καταλάβουν ότι πρόκειται για νερό, πέφτουν με τα μούτρα.

Αυτή είναι και η αιτία που τις 'ποτίζω" πάντα με αυτόν τον τρόπο όταν κάνει ζέστη. Η αντίδραση τους δείχνει ότι το έχουν ανάγκη ακόμα κι αν έχεις εκεί γύρω την καλύτερη ποτίστρα.

μεγάλο άρθρο για μεγάλες περιπετειες

Δε μου αρέσει να γράφω μεγάλα άρθρα, γιατί δε μου αρέσει και να διαβάζω μεγάλα άρθρα. Τώρα έχω να πω πολλά και δεν ξέρω πως θα το διαχειριστώ. Μάλλον με συνδέσεις με παλιότερα άρθρα.

Πάμε λοιπόν:
Για όσους δεν ξέρουν τι είναι η σμηνουργία, ας διαβάσουν εδώ. Για όσους ξέρουν θα καταλάβουν σε τι κατάσταση περιήλθα τις τελευταίες μέρες.

Για αυτούς που δεν ξέρουν και θα βαρεθούνε να διαβάσουν τα links να πω οτι κάποτε μπορεί να έχουν ένα γείτονα σαν εμένα και να ξυπνήσουν ένα πρωί με χιλιάδες μέλισσες στο μπαλκόνι τους. Τότε ή θα τις μαζέψουν και θα γίνουν μελισσοκόμοι (έτσι νομίζω ξεκίνησε ο φίλος glam) ή θα εύχονταν να είχαν ενημερωθεί από πριν. Διαβάστε λοιπόν τα σχετικά με τη σμηνουργία posts :D

Είχα κι εγώ σαν καλό παιδί ένα δυο (ίσως κι εφτά*) μελισσάκια στην καρδιά κατοικημένης περιοχής. Για να είμαι ακριβής 2 είχα, αλλα μετά τις απαραίτητες ενέργειες (διαχωρισμούς των μελισσιών κλπ) τα έκανα *λίγο περισσότερα ώστε να αποφύγω τη σμηνουργία.

Μάταια ο φουκαράς ο πατέρας μου μου έλεγε οτι ανησυχούσε. Μπορώ να πώ οτι τον ειρωνευόμουν κιόλας και εξηγούσα με λαμπρά επιχειρήματα γιατί είναι αδύνατο να σμηνουργίσουν τα συγκεκριμένα μελίσσια.

Οταν σμηνουργισε λοιπόν το πρώτο και πήγε εκει που μαστόρευε ο κυρ Λευτέρης μια ραφίερα, έπεσα απο τα σύννεφα. (το έπιασε ο ερμος ο μπαμπάς γιατί εγω ήμουν στο γραφείο). Οταν την άλλη μέρα μου έδειχνε απο την ταράτσα μας που πήγε το μελισσι διαπιστώσαμε ευτυχέστατοι οτι μόλις είχε ξεκίνησε για κει κι ενα δευτερο!!!

Μιλάμε για τραγελαφικές καταστάσεις. Τέτοιο άγχος δεν έχω νιώσει απο κάτι άθλιες καψονάτες αναφορές στους πεζοναύτες, που νόμιζες οτι σκοπός του κάθε βρωμολοχία ήταν να σε σκοτώσει προκαλώντας σου έμφραγμα η εγκεφαλικό.

Να στέκομαι σε σημείο που να έχω πλήρη οπτική κάλυψη.
Να βλέπω τον πατερα μου να προσπαθεί να απομακρύνει τις μέλισσες που ερχόντουσαν μια, μια, για να δουν αν το σημείο είναι ικανό να δεχτεί τον φιλόδοξο αφεσμο, να τις σκοτωνει - διώχνει με μια αυτοσχέδια μυγοστοκωτόστρα.
Την ίδια ώρα, το θύμα κύρ Λευτέρης, απορούσε γιατί πάνε δεκάδες μέλισσες στο σημείο που θέλει να εργαστεί. Είχε παέι ο άνθρωπος να βάλει τα ράφια που ανέβαλε την προηγούμενη λόγο μελισσών!!

Να βλέπω τη δυνατότερη κυψέλη μου 3 μέτρα πιο ψηλα απο αυτούς, να "ξερνα" απο την εισοδο χιλιάδες μέλισσες που σταδιακά σχηματίζαν ένα τόξο που οδηγούσε στον κυρ Λευτέρη, γιατί προφανώς αποφάσισαν οτι το σημείο τους άρεσε.
Μεσα σε όλο το χαμό που προδιαγράφονταν οτι θα συμβεί, να βγαίνει άλλη γειτόνισσα στο μπαλκόνι και με διάθεση κουτσομπολιού να φωνάζει απο τη μια πολυκατοικία στην άλλη:ΜΩΡΕ ΛΕYΤΕΡΗΗΗΗΗ. ΤΙ EΓΙΝΕ ΧΤΕΣ ΜΕ ΕΚΕΙΝΟ ΤΟ ΜΕΛΙΣΣΙ?

-Που να δεις τι θα γίνει με το σημερινό να σκέφτομαι και να μην ξέρω τι να κάνω.

Τελικά λίγο τέζα(!) έκανε το σημείο στο οποίο ήθελε να πιαστεί ο αφεσμος ανεπιθύμητο. Αυτό σημαίνει οτι πήγε αλλου να σταθεί .Μια ελία στο δρόμο, μάταια... δεν τους άρεσε.. έφυγαν και ήρθαν στη Νεράντζια. Τίποτα. 20 αιώνια λεπτά τις έβλεπα να αλλάζουν πόστα μέχρι έρθουν στο δικό μου μπαλκόνι!

Σύλληψη στο μπαλκόνι

Λίγο μέλι στο πλαίσιο, πείθει τον αφεσμό να μπει σε μια κυψέλη.

Εκει πιαστικαν πλέον, με μια ελαφρά ευκολία αλλα όχι χωρίς εκπλήξεις.

Μεσα στον πανικό η Ελισάβετ να μου λέει οτι μέσα στο σπίτι μου , στη τζαμαρία υπάρχει μια βασίλισσα. Δύσπιστα να παρατάω τη δουλειά μου για να της δείξω οτι δεν είναι τίποτα περισσότερα απο μια μέλισσα που απλα μπήκε στο σπίτι και εκπληκτος να βλέπω μια βασίλισαρα ολομόναχη, την οποία τελικά συνέλαβα σε ένα μπουκαλι και πρόσεθεσα αργότερα στο μελισσι. (γεια σου Ελισάβετ μου βασιλισομαζώχτρα - πάλι καλα΄που δεν μπήκε όλος ο αφεσμός στο σπίτι)

Η βασίλισσα στο μπουκαλάκι...

Τέλος καλό όλα καλά?
Ανέβαλα τις διακοπές μου για μια μέρα. Με το που νύχτωσε πήρα όλα το μελισσια που ήταν επίφοβα και τα πήγα σε κάποιο σημείο στο βουνό. Μειναν δυο χαζο παραφυαδούλες εντελώς ακίνδυνες που θα τις έπερνα μετα την επιστροφή απο το Πάσχα.
Ακίνδυνες... Καλό ε? Την άλλη μέρα έφυγε κι αλλο!!

Μπροστά αφεσμός στο κάγκελο... πίσω ο Αντώνης φορτώνει το αμάξι για το ταξιδί του Πάσχα

Ειμαι τόσο σίγουρος οτι ήταν δυνατόν να ξανασυμβεί, που ακόμα πιστεύω πια οτι αυτό ισως να μην ήταν δικο μου...
δεν ξέρω... το μόνο που ξέρω ειναι οτι έτρεχε πάλι ο φουκαρας ο πατέρας (εγω ήμουν πια σε διακοπές στην Ξάνθη) επιστρατεύοντας μάλιστα και τον αγαπητο μου θείο και ξεκουβάλησαν τα υπολοιπα μελίσσια σε άλλο σημείο στο βουνο! Τον τριτο αφεσμο δεν τον έπιασαν. ηταν πολύ ψηλά. Εφυγε μονος του μετά απο δυο μέρες για αγνωστο δρόμο.. Οποιος τον δει να μου τον φιλησει)
Αφού δε μας γράψαν οι ειδήσεις όπως άλλους πάλι καλα.

Εξακολουθώ να πιστευω προφανώς, οτι η σμηνουργία είναι ζωή κι ελευθερία (ευτυχία δηλαδή), όμως θυμάμαι ένα σχόλιο που έκανε κάποτε ο Σπύρος χαριτολογώντας σε αντίστοιχο κείμενο του Ζέπου (ο οποίος φέτος τα κατάφερε)

[...]Τι να κάνουμε? Του χρόνου, όπως έλεγε και ένας γέρος αγρότης 80 ετών, που όταν εγκατέλειψε τα εγκόσμια και τον άνοιξε ο γιατρός βρήκε μέσα του ογδόντα ..."του χρόνου" [...]

Οχι άλλο του χρόνου! Απο φέτος ποτέ πια μελίσσια σε ταράτσα! κάθε πράμα στο τόπο του. Τα έβγαλα φέτος δεν τα ξαναβάζω ποτέ κοντά σε σπίτια.

Δύσκολο να δείξεις σε μια μικρή φωτογραφία, πόσες χιλιάδες μέλισσες πετούν την ώρα ένος τετοιου σκηνικού

Το μελίσσι κατά τη σμηνουργία είναι το πιο ήπιο μελίσσι που μπορείς να συναντήσεις. Δεν είναι άγριες. Δεν τσιμπάνε. Οι κοιλίες τους είναι πρησμενες απο την τροφή που μεταφέρουν προς τη νέα φωλία και δεν μπορουν καν να σε κεντρίσουν Δεν θέλουν κιόλας, αφου αντικειμενικά δεν έχουν πια φωλια να προστατέψουν. Πως να το εξηγήσεις όμως αυτό σε κάποιον που βλέπει ξαφνικά μερικές χιλιάδες μέλισσες να εμφανίζονται στο σπίτι του?

Eργάτρια απο τον "νεοσυληφθέντα αφεσμό" φέρουσα γύρη στα πόδια...

υ.γ. Ποιος είναι ο κύριος Λευτέρης? ειναι ενα γείτονας στον οποίον πήγαν φέτος 3 αφεσμοι και παλιότερα άλλοι δυο, απο τους συνολικά εφτα που μου έχουν φύγει στην Αθήνα.. μήπως να τον ρωτήσω τι άρωμα φορα και να το κανω παγίδα αφεσμών?

πειράματα κι επαναλήψεις

Την Καθαρά Δευτέρα πήγα στα μελισσία της Ερετριας. Η εικόνα καλή.

Ενα απ όλα είναι λιγο πιο μαζεμένο (δεν βλέπω όμως το λόγο) και ένα αλλο επιφύλασσε μια δυσάρεστη έκπληξη.

΄Ηταν το πρώτο που άνοιξα. Το πρώτο πλαίσιο που κοιταξα γεμάτο αυγά ημέρας! Το μελίσσι είχε και πολλά κλειστά κηφηνοκελια, λες και ετοιμάζει στρατούς απο μνηστήρες να γονιμοποιήσουν τις νέες ανοιξιάτικες βασίλισες. Και μελάκι έιχε και μέσα έξω οι εργατριες και ζωή. Καμάρωνα εγώ για την προκοπή και πάω να φέρω τη φωτογραφική.

Εκεί γίνετε η μοιραία καλύτερη παρατήρηση. Αυγα. Πολλα αυγα.

Ενα, δυο και τρια σε κάθε κελι... Μεγάλη επιτυχία όπως και πέρσι, ακριβώς τετοιες μέρες!

Τα λέω πιο αναλυτικά στο περσινό post ας τα πω συνοπτικά και τώρα. Οταν το μελίσσι δέν έχει βασίλισσα για πολυ καιρό, όταν ειναι αμετάκλητα ορφανό, οι εργάτριες μπαινουν σε μια λανθάνουσα κατάσταση και ξεκινούν μια αρρωστημένη γέννα στα κελια.

Επειδή το blog καποιες φορες δεν γίνετε κατανοητό στους μη μυημένους στη μελισσοκομία, για βοήθεια παραθέτω και τα σχετικά link
Βασίλισσα / εργάτρια / κηφήνας /το μελίσσι / Διπλά αυγά

Το μελίσσι είναι άμοιρο. Λογικά έπρεπε να το διαλύσω και να τινάξω τα πλαίσια με τις αρρενοτόκες μέλισσες καπου πιο δίπλα. Ο πληθυσμός όμως ήταν αξιόλογα μεγάλος και η διαδικασία της "απολύσεως" ενός μελισσιού δε μου αρέσει ποτέ.
Ετσι πήγα χτες με σκοπό να το ενώσω με κάποιο άλλο. Θυμόμουνα όμως οτι απο παλιότερες συζητήσεις οι συνάδελφοι ειναι εναντίον αυτής της λύσης.

Ετσι κάλεσα σε βοήθεια τον Σπύρο που πάντα έχει την τάση να με ξελασπώνει επιτυχώς με τις συμβουλές και τη συμπαράσταση του.
Μου πρότεινε κάτι που μοιάζει πιο πολύ με πείραμα αλλα μου φάνηκε ενδιαφέρον και θα δούμε πως θα εξελιχθεί. Αφαίρεσα όλα τα πλαίσιά και άφησα μέσα μόνο ένα φύλλο άχτιστη κηρήθρα στη μέση και δυο πλαίσια χωρίς καν κηρήθρα αριστερά, δεξιά.

Αυτό με την κερήθρα θα απασχολήσει τις εργάτριες απο την άσκοπη γέννα. Θα υποχρεωθούν να το χτίσουν γιατι δεν έχουν πλέον φωλια και θα αναλώσουν τον χρόνο τους εκει. Τα άλλα δυο είναι απλα εκεί για να στηρίξουν το αυτοσχέδιο ζαχαροζύμαρο που έβαλα στο πάνω μέρος για να έχουν λίγες προμήθειες τροφής. Αργότερα θα εισαγάγω μια βασίλισσα σε κλουβάκι

Αυτο που με κάνει να αμφισβητώ την επιτυχία του εγχειρήματος είναι.
1 ον δεν ξεκαθαρίσαμε ποτε ειναι το αργότερα...
2 ον οποτε και να είναι εγώ πριν το Σαββατοκύριακο δεν μπορώ να παω...
3 ον που θα βρω βασίλισσα σε κλουβί τέτοιες μέρες?
4 ον εξακολουθεί να με τρωει το χέρι μου να το ενώσω με ενα υγιές (μήπως τώρα μπορώ?)

Αμαν, αμάν, αμάν, σε γενικές γραμμές, μάλλον φωτογραφικό μοντέλο θα καταλήξει κι αυτο το μελίσσι και θα πεθάνει. Κρίμα γιατι πραγματικά είναι πολλές οι εργάτριες.

H άχνη ζάχαρη δεν είναι μόνο για κουραμπίεδες...

Στα τέλη Οκτωβρίου έγραψα κάποια πράγματα για την Ιστορία του μεγαλύτερου εχθρου που γνωρίζει αυτή τη στιγμή ο έλληνας μελισσοκόμος. Το varroa. Aυριο, 20 Δεκεμβρίου θα γίνει στο hilton μια ημερίδα με θέμα τις ασθένειες των μελισσων και προφανώς θα γίνουν εκτενής αναφορές στο varroa. (ευχαριστούμε Σπύρο) Δυστυχώς απο μια μερια, δεν θα μπορέσω να πάω και ευτυχω΄ς απο μια άλλη, δεν θα μπορέσω γιατι θα κάνω κατι, που επίσης με ευχαριστεί. Απο την άλλη συμβαίνει και η εξής ακρότητα: θα είναι το τρίτο σαββατοκύριακο στη σειρά που πηγαίνω σε συνέδριο ή ημερίδα τις τελευταίες τρεις εβδομάδες και δεν θα αντέξω.

Eλπίζω να μας κατατοπίσουν οι συνάδελφοι που θα πάνε. Προς το παρόν αυτά που έχω να πώ ειναι τα εξής: Τις ημέρες που έγραφα για την ιστορία και τον Μάρκους Τερέντιους Βαρρώ, έκανα παράλληλα ένα χειρισμό για τον οποίο έχω ακούσει αρκετες φορές αλλα δεν τον είχα δοκιμάσει.

Μπορώ να πώ οτι έιχε ενδιαφέροντα αποτελέσματα. Οι εργάτριες, για κάποιο λόγο δεν ΄"καθαρίζονται" απο το παράσιτο. Ετσι άν καταφέρεις και τις λερώσεις με κάτι που θα καθάριζαν θα παρασυρθούν και θα βγάλουν απο πανω τους και τον ξενιστή. Απο την αλλη το βαρρόα δυσκολευτεί να στηριχτεί πάνω σε σκονισμένες και ασταθείς επιφάνειες. Ετσι αν ρίξεις άχνη ζάχαρη στα μελισσια επιτυγχάνεις τα εξής πολλα.

Ριχνεις μπόλικη ζάχαρη στα πλαίσια και αυτη περνά απο τα κενα

Οι μελισσσες προσπαθούν να καθαριστούν απο ττη ζάχαρη ή να τη φάνε και ετσι αφαιρούν απο πανω τους και το παράσιτο. Το παράσιτο δυσκολευται να περπατήσει στις σκονισμένες επιφάνειες και πεφτει στον πυθμένα της κυψέλης. Οι μέλισσες τρώνε την άχνη ζάχαρη.

Αν λοιπον συνδυαστικά με το πασπάλισμα, εχεις ενα πάτο με σίτα στην κυψέλη σου, καταφέρνεις να ξεφορτωθείς χωρίς κανέναν φάρμακο η χημικό μεγάλο αριθμό παρασίτων. Δεν καθαρίζεις την κυψέλη, αλλα σίγουρα ξεφορτώνεσαι πολλά βαρρόα ανώδυνα.

την επόμενη μέρα έχουν ήδη καθαρίσει τη ζάχαρη, όση έχει μεινει κανει κρυστάλλους αλλα συνεχίζουν να την τρώνε

Μετακινόντας τον πάτο την επόμενη μέρα βρίσκεις τα εγκλωβισμένα varroa.

Tips. Εγω δεν έβαλα πολύ ζάχαρη γιατι ήταν η πρώτη φορά που το έκανα και κόλωσα.
Η ζάχαρη ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ να ειναι αχνη του εμπορίου αλλα κρυσταλλική που τη σπάσαμε εμείς. Ο λόγος είναι όπως μου έλεγε ο Σπύρος οτι η αχνη του εμπορίου περιέχει άμυλο το οποίο πειράζει το πεπτικό των μελισσων. Σπάμε εύκολα την κρυσταλλική σε blender.
Η ολη ιστορία δεν αποτελεί θεραπεία αλλα απλή βοήθεια. Με ενδιαφέρον διάβασα μια πολύ καλη προσπάθεια του Θεοδόση.
Κάνοντας εναν περίπατο στα άλλα μελισσοκομικά blog θα βρούμε κι άλλα σχετικα παραδείγματα.

Tα λάθη

χμ. μια ενδιαφέρουσα πληροφορία που έμαθα σήμερα, αφορά γενικά τους χειρισμούς μου αλλά και ειδικά το Φωκίδα project. Θυμίζω ότι πρόκειται για δυο και μόνο κυψέλες που εχω στη Φωκίδα και θυσιάζονται στο βωμό του κακού προγραμματισμού. Τα μελισσακια αυτα πηγαν εκει, με πρωτη παραδοχη οτι ειναι χαμένα. Τι εννοώ? Θα τα έβαζα εκει και θα εβλεπα 1ον αν ειμαι ικανος να τα φροντιζω ενω ειναι 4 ωρες μακρια μου (και οδηγω γρήγορα) και 2ον αν ειναι δυνατόν να ανταποκριθούν στο οχι και τοσο φιλόξενο υψόμετρο των 1000 μετρων. Αν τα κατάφερναν θα πηγαίναμε στο σταδιο δυο, δηλαδη στη μεταφορα κι αλλων μελισσιών εκει, η στην αναπαραγωγή αυτων.

Τελικα επιβίωσαν αρα παμε στο σταδιο 2, αλλα υπαρχει κι αλλος ενα παραγοντας που λεγετε κακος χειρισμός και επιβίωσαν και απο αυτον. (ισως τυχη, ισως τελικά οι συνθηκες ειναι καλες εκει).
Μολις σημερα λοιπον μου υπέδειξαν τα εξης λαθη που εκανα (αλλα δεν απέβησαν μοιραία)
1. τα μελίσσια ηταν αδυναμα και χωρις πολύ φαι. Ετσι τους προσεθεσα απο ενα πλαίσιο με λίγο κλειστό μέλι ωστε να εχουν τροφή γα το χειμώνα. Τοτε νόμιζα οτι αυτο θα ηταν ανεπαρκές και ιδανικα ηθελα να βάλω ενα full κλειστο πλαίσιο.
Όμως: Τα μελισσια δεν ανοιγουν το ηδη σφραγισμενο μελι κατα τη διαρκεια του χειμώνα (πραγματι ειναι ακομα εκει) οποτε δεν ειχε αξια αυτο που έκανα ή τουλαχιστον οχι τόσο ωστε να επαναπαυτώ οτι τα τα ταισα. Βεβαια τα συγκεκριμένα ηταν τοσο αδεια απο μελι που δε θα μπορουσα να κανω κι αλλιως, αλλα τελικα η προσθήκη κλειστού μελιού σε μια κυψέλη μαλλον δεν αποδίδει αυτα που περίμενα. Μια λύση ειναι το μελι να ξεσφραγίζεται με την μελισσικομικη πυρούνα (φαντάζομαι οχι τόσο ώστε να τρεχουν τα μέλια έξω)

2. προ ολίγων ημερων εκανα μια αυτοσχέδια τροφη με μελι και αχνη ζαχαρη και την εδωσα στα μελισια. Λαθος.
Η άχνη ζάχαρη του εμποριου δεν ενδείκνυται για τροφοδοσία. Μαλιστα επειδη προέρχεται απο αλλο φυτο (εδώ το εχω χασει, αν πρεπει να ειναι απο ζαχαροτευτλο η τι αλλο βγαζει τη ζαχαρη) μπορει να αποβεί τοξική για τις μέλισσες. Οποτε οταν μιλαμε για άχνη μιλαμε παντα για κρυσταλλική, την οποια εμεις κανουμε αχνη στο blender και οχι άχνη του εμπορίου.

Ειχα ηδη προβληματιστει καπως την καθαρα Δευτέρα, που διαπίστωσα οτι δεν ειχαν φαει σχεδόν καθόλου απο αυτη την τροφή. Ο λόγος ηταν οτι μαλλον δημιουργήθηκε μια κρουστα απο πανω και δυσκολεύει τις μέλισσες να την "πάρουν" πραγμα που τελικα με ωφέλησε αφου το σκεύασμα κριθηκε ακαταλληλο. Οσο πεπνα ο καιρος μαθαινουμε...

Kατα τα άλλα οι κορομηλιες στη Φωκίδα παιρνουν και δίνουν. Περιμένω τις μηλές μας τώρα...

Ενίσχυση μελισσιού με οικιακές εργάτριες.

Ο μελισσοκόμος καλείτε καποιες φορές να ενισχύσει τους πληθυσμούς των μελισιών του με νέες μέλισσες προκειμένου να τα δυναμώσει ή να τα εξισώσει με άλλα μελίσισια του μελισσοκομείου του.

Ενας τρόπος που με είχε εντυπωσιάσει και είναι εύκολος και γρήγορος, μας είχε παρουσιαστεί απο τον Νίκο Εμμανουήλ (καθηγητή μας στα σεμινάρια της γεωπονικής σχολής στο κτήμα Συγγρού). Τον έχω εφαρμόσει λίγες φορές, αλλα όλες με επιτυχία.

Τον θυμήθηκα με αφορμή τα δυο προηγούμενα post, στα οποία έγιναν αναφορές, στο οτι οι μέλισσες δεν δέχονται στην κυψέλη τους άτομα απο αλλες φωλίες, εκτός αν τα άτομα αυτα ειναι διατεθημένα πρωτα να προσφέρουν και μετά να ζητήσουν.

Μια εργάτρια φορτωμένη τροφή θα γίνει αποδεκτή απο μια κυψέλη. Μια εγράτρια όμως, που έχασε το δρόμο της και θέλει απλά ξεκούραση και νέο σπίτι, δεν θα περάσει την είσοδο...

Οι εργάτριες έχουν συγκεκριμένες αρμοδιότητες και εργασίες, οι οποίες αλλάζουν κατα τη διάρκεια της ζωής τους (αλλα και ανάλογα της ανάγκες της κυψέλης). Ετσι οι νεαρές εργάτριες ονομάζονται οικιακές και κάνουν συγκεκριμένες εργασίες στο εσωτερικό της κυψέλης για το πρώτο περίπου εικοσαήμερο της ζωής τους. Μετά αρχίζουν να βγαίνουν εκτός, προς έυρεση τροφής και ονομάζονται συλλέκτριες, μέχρι το θάνατο τους.

Η οικιακή μέλισσα, επιφορτισμένη με το έργο της συντήρησης των κελιών, άρα με ακμαίους κηρογόνους αδένες, ειναι επιθυμητή κάτοικος μιας κυψέλης γιατί μπορεί να παράγει έργο. Αυτη θα γινόταν αμέσως αποδεκτή απο μια ξένη κυψέλη.

Όμως, η νεαρή εργάτρια δεν βγαίνει απο τη δική της κυψέλη άρα δεν τίθεται θέμα να βρέθει σε λάθος φωλιά. Ετσι κι αλλιως, αν έγβαινε, δεν θα ήξερε το δρόμο να γυρίσει πίσω.

Συνδυαστικα λοιπόν με όλα τα προηγούμενα κάνουμε τα εξής:
(Oι φωτογραφίες που ακολουθούν τραβήχτηκαν στις 31.03.2003 στο κτήμα Συγγρού, όταν μας το πρωτό έδειξε ο Νίκος Εμμανουήλ)

Μπροστά στο μελίσσι που θέλουμε να ενισχύσουμε, τοποθετούμε μια "ράμπα προσγείωσης" για να οδηγήσουμε τις νέες μέλισσες, ακριβώς στην είσοδο της κυψέλης. Ιδανικά βάζουμε ένα αναποδογυρισμένο καπάκι (στις φωτογραφίες χρησημοποιείτε μια παλία παλέτα)

Απο ένα πιο δυνατό μελίσσι επιλέγετε ένα πλαίσιο στο οποίο υπάρχει πολύς πληθυσμός και αφού σιγουρευτόυμε οτι πάνω σε αυτό ΔΕΝ βρίσκεται η βασίλισσα το αφαιρούμε και το πάμε στην αδύναμη κυψέλη.

Εκεί το τινάζουμε με δύναμη πάνω απο τη ραμπα που φτιάξαμε. Ολος ο πληθυσμός του πλαίσίου πέφτει πανικόβλητος πανω στη ράμπα και δέχετε τα κάπως βίαια φυσήματα μας με το καπνιστήρι....

Τότε γίνεται ο διαχωρισμός. Οι οικιακές εργάτριες, μη γνωρίζοντας αν ειναι η δική τους φωλια ή οχι μπαίνουν στην πρώτη κυψέλη που βρίσκουν μπροστά τους για να προστατευθούν. (δηλαδή στο αδύναμο μελίσσι, το οποίο μόλις ενισχύσαμε).

Οι συλλέκτριες εργάτριες που ήταν στο πλαισιο εναποθέτοντας τροφή που μόλις είχαν μαζέψει, απογειώνονται και επιστέφουν στην είσοδο της δικής τους κυψέλης, οπου ενοχλημένες τινάζουν τα φτερά τους και ξεπερνούν το σοκ του τινάγματος και του καπνίσματος.

Οι εργατριες φρουροι του αδύναμου μελισσιου, άπραγες, είδαν να εισβάλουν στο σπίτι τους εκατοντάδες, ξένες, οικιακές εργάτριες, έτοιμες να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους και τις δέχτηκαν αμέσως.

Αν για κάποιο λόγο πιστέψουμε οτι το μελίσσι θέλει κι αλλη ενίσχυση, μπορούμε να το επαναλάβουμε.

_______________________________________________________

Επειδή και αυτο το post χρησημοποιεί flash 8, πιθανότατα να έχετε προβλήματα στο να το δείτε απο εφαρμογές που διαβάζουν RSS κι όχι απο κάποιον web browser

Ένωση δυο μελισσιών σε ένα

Όπως έγραφα σε κάποιο προηγούμενο post, (αυτό) έχω παραμελήσει τον τελευταίο καιρό τα μελίσσια μου, λόγω έλειψης ελεύθερου χρόνου και έχουν δημιουργηθεί διάφορα προβλήματα.

Ενα μελίσσι μου (και μάλιστα αγαπημένο, γιατι ήταν κάποιος αφεσμός που είχα πιάσει παλιοτερα) έμεινε για άγνωστο λόγο αβασίλευτο - ορφανό και χρειάζεται έμεσα βοήθεια.

Το ορφανό μελίσι, δηλαδή αυτο που δεν εχει βασίλισσα, μοιραία θα πεθάνει, αφου δεν υπάρχουν νέες γέννες και ο πληθυσμός μόνο μειώνεται. Σε ενα τέτοιο μελισσι πρέπει να εγκαταστήσεις μια νέα βασίλισσα οπωσδήποτε ή να δημιουργήσεις τις συνθήκες για να φτιάξει το ίδιο μια νέα. Αυτο γίνεται με διάφορους τρόπους, η πιο έυκολη όμως λύση είναι να το ενώσεις με κάποιο άλλο, "υγειές" μελισσι, με βασίλισσα.

Επειδή ο χρόνος εξακολουθει να ειναι λιγο πρόβλημα και επειδή τα μελίσσια μου ειναι περισσότερα απο όσα μπορώ να κουμαντάρω, προτίμισα κι εγω την έυκολη αυτή λυση. Να κάνω δυο μελίσσια, το ορφανο κι ενα υγειές, ενα.

Σαν αποτέλεσμα θα πάρω ένα δυνατό μελίσσι και δεν θα χάσω τον πληθυσμό - στρατό του ορφανου μελισσιου.

Ο τρόπος ένωσης που χρησιμποποίησα ειναι απλός κι έχει ενδιαφέρον.

Πρώτα βεβαιώθηκα οτι το ορφανό μελίσι δεν εχει κάποιον ιδιαίτερο λογο να ειναι ορφανό (δεν δείχνει δηλαδή να έχει καποια πάθηση και η ενωση δεν θα εγκυμονεί κινδυνους για το δεύτερο μελίσσι ).

Μετά πήρα ενα μεσαίο φύλλο μιας εφημερίδας και και του έκανα αρκετές τρύπες με τη μύτη ενός μολυβιού. Οι τρύπες ειναι μικρες . Περίπου 1x1 χιλιοστό και είναι τοποθετημένες σε απόσταση περίπου 3 εκατοστά η μια απο την άλλη. Την εφημερίδα αυτή την τοποθέτησα στο στο πανω μέρος της υγειούς κυψέλης, αντι του καπακιού της. Την προσάρμοσα καλά και την στήριξα με χαρτοταινία.

Απο πάνω τοποθετησα το πάτωμα της προβληματικης κυψέλης, αυτης που δεν έχει βασίλισσα. Σε 2-3 μέρες θα ανοίξω την κυψέλη για να καθαρίσω και λογικά όλα θα έχουν παει καλά, όπως και τις άλλες φορές που το έχω κάνει.

Η διαδικασία φαίνεται και στο flash animation που ακολουθει.

Τα μελίσσια εχουν ταυτότητα και δεν συνεργάζονται αλλα ανταγωνίζονται. Πλην κάποιων ειδικών περιπτώσεων οι μέλισσες μιας κυψέλης θα σκοτώσουν όποια άλλη μέλισσα παει να στη φωλιά τους. Και δικαιλογημένα αφού στα πλαίσια του προαναφερθέντος ανταγωνισμού, μέλισσες μιας κυψέλης ειναι ικανές να εισβάλουν σε αλλες και να τις λεηλατήσουν κυριολέκτικα.

Ειναι λοιπόν αυτονόητο οτι αν ενώσεις δυο πλυθησμους θα δημιουργίσεις μια τρομερή μαχη απο την οποία θα χάσουν όλοι. Το πιο αδυναμο μελισσι θα καταστραφει, το δυνατο θα αποδυναμωθει και ο μελισσοκόμος θα χασει τις πολύτιμες εργάτριες.

Το διαχωριστικό με την εφημερίδα λύνει ακριβώς αυτό το πρόβλημα.

Λειτουργεί σαν εμπόδιο.

Το πανω (ορφανό μελισσι), αδυνατει να εισβαλει στο κάτω αλλα και να κινηθει εκτός φωλίας (αφου δεν έχει πόρτα). Απο τη άλλη το κάτω μελίσσι ειναι ελέυθερο να συνεχίσει να "βόσκει" αλλα δεν ειναι δυνατον να εισβάλει, ουτε κι αυτο στο πάνω.

Στο χρόνο που χρειάζεται για να καταστραφεί πλήρως η εφημερίδα και να περάσουν οι μέλισσες στις "αντίπαλες κυψέλες", θα έχουν ανταλλάξουν μυρωδιές και πληροφορίες και θα νιώθουν πλέον μέλη της ίδιας φωλιάς. Ετσι θα γίνει ομαλά η ένωση...

Μοιραία κάποιες θα αλληλοσκοτωθούν, αλλα θα είναι ελάχιστες. Επίσης κάποιες στον πάνω οροφο θα πεθάνουν απο φυσικά αίτια και θα εγκλωβιστούν στην εφημερίδα ενώ άλλες ίσως πάθουν ασφυξία. Οταν θα ανοιξω την νέα κυψέλη σε μερικες μέρες, θα πρέπει να την καθαρίσω προσεκτικά απο τις άτυχες νεκρές και απο τα κομάτια χαρτί που θα έχουν σκίσει και θα έχουν πετάξει στον πυθμένα-βάση. Το νεο μελίσσι θα είναι έτοιμο.

Οι τρύπες στην εφημερίδα υπάρχουν για να διευκολύνουν τις μέλισσες να σκισουν την εφημερίδα.