Κολλα

Έψαχνα στις φωτογραφίες μου για κάτι άσχετο και έπεσα πάνω σε αυτή.
Δεν είχα κάνει καμία αναφορά στην παγίδα με κόλλα που έχουν προτείνει κατά καιρούς διάφοροι φίλοι.

Η συνταγή είναι πάνοπλη και χιλιοειπωμένη. Σε μια επιφάνεια βάζουμε κόλα για ποντίκια (και έντομα) Κοστίζει περίπου 3 ευρώ, είναι σε σωληνάριο και τη βρίσκεις σε όλα τα χρωματοπωλεία. Αφού την πασαλείψεις, βάζεις στο κέντρο ένα δόλωμα για σφήκες και σερσένια. (Ψαρι κλπ).
Τα θύματα κολάνε επάνω σε χρόνο μηδέν και αποτελεσματικότητα είναι τρομερή. Μπορεί στο βίντεο που ακολουθεί το σερσένι να είναι για λύπηση, αλλά πραγματικά φέτος με κατέστρεψαν, τρώγοντας τα περισσότερα από τα μελίσσια μου.

Εντύπωση μου έκανε ότι το σερσένι πεθαίνει πολύ γρήγορα σε αυτή την παγίδα. Μάλλον η κόλλα το εμποδίζει να αναπνεύσει. Την άνοιξη θα την χρησιμοποιήσω απο νωρίς.

(έχω καιρό να γράψω, αλλα έχω ελάχιστο ελευθερο χρόνο. Συντομα κοντα σας :)

Mασέλα

O κύριος Παναγιώτης, ήταν ο μαραγκός που μας κάλυπτε σχεδόν όλες τις ξυλουργικές ανάγκες του σπιτιού, από πριν γεννηθώ μέχρι την ημέρα που βγήκε σε σύνταξη.

Το παλιό του ξυλουργείο στη γειτονιά, το έχουν αναλάβει τώρα κάποιοι νεώτεροι. Κάποια φορά που πέρναγα απ έξω τον είδα στην πόρτα και σταμάτησα να τον χαιρετήσω και να μιλήσουμε.

-Τι κάνετε? τον ρώτησα και μου απάντησε όλο νοσταλγία:
-Να, εδώ, συνταξιούχος έρχομαι που και που στο ξυλουργείο να πάρω μυρωδιά τα πριονίδια και φεύγω.

Κι εγω λοιπόν, αν και δεν είμαι ακόμα συνταξιούχος, καμιά φορά νιωθω αποκομμένος από αυτό που αγαπώ και είναι τα μελίσσια. Μιας κι εχουν κι αυτα μια όμορφη χαρακτηριστική μυρωδιά (καλύτερη μάλιστα απο του φρεσκοκομμένου ξύλου) φροντίζω να την έχω μαζί να μου, για να μου τα θυμίζει.

Εχω λοιπον ένα κομμάτι ακατέργαστο κερί, πατικομένο με προπολη και το έχω κάνει κυβο. Το έχω στο γραφείο μου και σε ώρες στρεσαρίσματος, το μυρίζω και αναπολώ τα μελισσάκια μου.
Τα βλέπεις. Μεχρι εδώ ρομαντισμός. Μυρωδιές, κεριά και πριονίδια. Επαγγέλματα που μυρίζουν υπέροχα... λουλούδια, πεταλουδίτσες, μια σκετη ποιηση.
Πάμε τώρα στην ισοπέδωση.

Παω την παρασκευή να μυρίσω το ωραίο μου κεράκι. Φαντάσου τη σκηνή αλλά μη γελάσεις. Το φέρνεις αργά αργά προς το προσωπο, μυρίζεις το άρωμα του κεριού και ξαφνικά το ξενερωμα. Τι να δώ? σημάδια από δόντια και απο τις δυο μεριες.

Ελεος. Ποιος μπορει να βρει κατι με περίεργο σχήμα, χρωμα και μυρωδιά σε ενα γραφείο και προκειμένου να το τακτοποιήσει ή να δει αν ειναι μαλακό να το δαγκώσει...
Ρε τι τραβάμε. Δε μας αφήνουν να αγιασουμε.