To καλύτερο μέλι του κόσμου

Κάποτε βρέθηκα σε μια συνάντηση μελισσοκόμων. Μετά από πολλά τσίπουρα και ώρες κουβέντας, μπήκαμε σε πιο φιλοσοφικά επίπεδα. Κάποιος προσπάθησε να αναπτύξει μια θεωρία- άποψη και άθελα μου του την χάλασα.

Για να ξεκινήσει την θεωρία του, ρωτούσε επίμονα ένα φίλο (μικρό μελισσοκόμο, του δικού μου βεληνεκούς) πιο είναι το καλύτερο μέλι.
Εγώ, σαν το κωλόπαιδο που διακόπτει και λέει το τέλος του ανεκδότου, πετιόμουνα κι έλεγα.
-Το δικό μου!
Ο κύριος έκανε τον αδιάφορο και επαναλάμβανε την ερώτηση στο φίλο.
Πιο είναι το καλύτερο μέλι λες εσύ?
-Το δικό μου λέμε! Ξαναπετιόμουν εγώ.
Και αυτή ακριβώς ήταν η απάντηση και αυτό ακριβώς ήθελε να πει και έρμος συνάδελφος που έπεφτε θύμα των διακοπών μου.

Αν θες τη γνώμη μου, το καλύτερο μέλι είναι το δικό μου. Όχι επειδή είναι δικό μου, αλλά επειδή εμένα ρωτάς.
Κάθε μελισσοκόμος αν αγαπά αυτό που κάνει (που το αγαπά.. αλλιώς δεν θα το έκανε, γιατί οι περισσότεροι χομπίστες είμαστε) θεωρεί το δικό του μέλι το καλύτερο. Για αυτό κόπιασε, γι αυτό κεντρίστηκε, γι αυτό έτρεξε. Όταν κάποια στιγμή το τρύγησε και το γεύτηκε, ένιωσε τον καρπό των κόπων του με τρόπο που κάνεις άλλος δεν θα εκτιμήσει.
Και για να μην υπερβάλουμε. Δεν είναι μονο τα μέλια. Ολων των μανάδων τα παιδιά ειναι τα πιο ωραία και όλων των αμπελουργών τα κρασιά ειναι τα καλύτερα (κάποτε ο πατέρας μου έπινε με ευχαρίστηση ένα κρασί του που όλοι οι άλλοι ουτε για ξύδι δεν θα βάζαμε.)

Το έργο σου είναι πάντα το πιο καλό, αρκεί να κόπιασες γι αυτό. Αυτή είναι η φύση μας. Παρόλα αυτά έβγαλα (έστω και ανορθόδοξα) απο τη φωκίδα το πρωτο μου μέλι. Και είναι και τέλειο και περιεργο και ελάχιστο. Μολις 250γρ. Το τρώω όμως σταγόνα, σταγόνα γιατι είναι το καλυτερο μέλι στον κόσμο (μέχρι το επόμενο) . Αλλα τις λεπτομέρειες θα τις πούμε σε άλλο post.

σ.σ.: το εικονιζόμενο μέλι είναι πάλι δικό μου, αλλα δεν είναι αυτό της Φωκίδας

Περιποίηση

To 2009 δεν ήταν και η καλύτερη μελισσοκομική χρονιά για μένα. Όπως έχω ξαναπεί, τα μελίσσια τα έχω γιατι τα αγαπώ και με ξεκουράζουν αφάνταστα. Δεν θα σκάσω αν η παραγωγή δεν πάει καλά.

Παρόλα αυτά είπα να μην πάμε και αμαχητί. Έχω τρία μελίσσια αυτή τη στιγμή τα οποία είναι τέτοια απόσταση βολής, που να μπορούν να έχουν φροντίδα κάθε μέρα. Τα δύο έχουν τη δυνατότητα, αν ξεχειμωνίασουν καλα να δώσουν την άνοιξη πολύ μαγιά για νέες περιπέτειες. Το άλλο είναι πολύ αδύναμο και θέλει βοήθεια καθαρά για λόγους επιβίωσης. Υπάρχουν βέβαια και κάποια διάσπαρτα στην Ελλάδα... που είναι λιγότερο τυχερα, αλλά θα βρούμεε τροπο να τα φροντίζουμε κι αυτα.

Προς το παρόν απλά κάνω κατι μικρο τροφοδοσίες. Σχεδόν κάθε μέρα τους βάζω ελάχιστο σιρόπι (100 - 200 γρ) και δυο τρεις κουταλιές μέλι παλιότερων πολύ τρύγων που δεν προκειτε να καταναλωθεί αφου το παίζουμε χληδατοι και υπεράνω και τρώμε μονο απο το φετινό.

Το μυστήριο είναι οτι χτες κατάλαβα οτι οι δυο τρείς κουταλιές που λέω εξαφανίζονται απο τα πιατάκια τροφοδοσίας σε λιγότερο απο 2 ώρες οπότε λέω να βαζω περισσότερη ποσότητα. Επίσης νομίζω είναι καιρός για να προσθέσω και λίγη θυμόλη που μου έμεινε απο πέρσι για να μειώσουμε το βαρρόα αν και δεν έχω δείγματα. Κάθε συμβουλή σχετικά θα ήταν επιθυμητή.

xo xo xo

To Σάββατο πέρασα τυχαία έξω απο ένα μαγαζί με "βιολογικά" προϊόντα που άνοιξε πρόσφατα στη γειτονία μου. Μπήκα απο περιέργεια, για να κάνω το κουτσομπολιό μου, αλλα και να "μετρήσω" το κατάστημα.

Ζήτησα να δω βασιλικό πολτό. Μετα απο περιπετειώδης έρευνες, για το αν το προϊόν ειναι στο ψυγείο, αν είναι ελληνικό, αν είναι βιολογικό και διάφορα άλλα κατέληξα να το αγοράσω.

Τότε οι δυο κυρίες, μαμα και κόρη άρχισαν να μου εκθειάζουν το προϊόν (ενω ήδη το είχα αγοράσει) να μου λένε για τη διατροφική αξία του για τη δυσκολία συλλογής κλπ.

Ποίηση.

Αφου είδα οτι ροκανίζουν το χρόνο μου τους είπα οτι είμαι μελισσοκόμος και ξέρω, ωστε να με αφήσουν ήσυχο και να φύγω.
Εκεί άρχισε η κωμωδία.
Καταιγισμός ερωτήσεων για το πως καταναλώνεται. Προσπαθούσαν να καταλάβουν με αγωνία κι αυτές, σα να είχαν κάποιο πρόβλημα να αντιμετωπίσουν...

Πραγματικά ήθελαν να βοηθήσουν έναν δυσαρεστημένο πελάτη, αλλά δεν ήξεραν τι να το συμβουλέψουν.

O εικονιζόμενος πολτός είναι παλίοτερης παραγωγής μου

Εκτός των άλλων πουλούσαν και πολτό γνωστού Έλληνα παράγωγου ο όποιος διέθετε το προϊόν, απευθείας με το βασιλικό κελί, από το οποίο βγάζει την προνύμφη και το σφραγίζει τεχνητά.
Κάπου κάπως είχε γίνει μια παρεξήγηση με τον πελάτη, ο οποίος ήξερε απο το κατάστημα οτι το πολτός καταναλώνετε καλύτερα αν τον βάλουμε κατω από τη γλώσσα και περιμένουμε να απορροφηθεί. Έβαζε λοιπόν ο φουκαράς το κέρινο κελί κάτω απο τη γλώσσα και περίμενε να λιώσει....

Η οπισθοχώρηση του γύφτου, η ψαρίλα στο γραφείο και μια επικήρυξη

Με καλεί στο τηλέφωνο ο φίλος μου Ιορδάνης. Λίγο πιο δίπλα από τα μελίσσια μου, ο πατέρας του (πρώην εργολάβος) είχε εγκαταλείψει για χρόνια πολλές παλιές σκαλωσιές. Το οικόπεδο ήταν θαμμένο στα πουρνάρια και τα αγριόχορτα, αλλά ένα πρόσφατο καθάρισμα με μπολντόζα το έκανε σαν γήπεδο.

Ένας αθίγγανος παλιατζής, προσφέρθηκε να πάρει τις σκαλωσιές για λιώσιμο, αλλά στο πρώτο πεντάλεπτο υποχωρεί άτακτα μαζί με όλη τη φαμίλια που θα τον βοηθούσε. Δεν ξέρω τι ακριβώς σκηνές διαδραματίστηκαν. Έτρεχε μπρος αυτός και πίσω τα παιδιά? Φώναζαν παπακο παπακο κι αυτός σιχτίριζε Θεούς και δαίμονες? ότι και να έγινε αυτό που άφησε να εννοηθεί είναι οτι κινδύνεψε από τις μέλισσες που ήταν στις εγκαταλειμμένες σκαλωσιές.

Μεγάλη απορία.
Εγκατέλειψε ο γύφτος τα παλιοσίδερα? Άφησε ένα σίγουρο και καλό μεροκάματο γιατί φοβήθηκε τις μέλισσες μου? Όποιος είχε την παραμικρή επαφή με τέτοιου είδους παλιατζή, καταλαβαίνει το οξύμωρο του θέματος.

Η επίσκεψη έλυσε όλες τις απορίες. Η μπουλντόζα κατά το καθάρισμα αποκάλυψε εφιαλτικά πολλές αποικίες σερσενιών. Μαλιστα έμαθα μετά οτι και ο χειριστής του οχήματος καποια στιγμή δήλωσε οτι θα εγκαταλείψει αλλα τελικά συνέχισε. Οι δυο που έχω εστιάσει στις σκαλωσιές και στα ξύλα πραγματικά δεν πλησιάζονται. Καταλαβαίνεις οτι υπάρχει φωλιά απο την κινητικότητα, αλλά ειναι αδύνατο να πλησιασεις και δεν είναι ξεκάθαρο απο που μπαίνουν και που βγαίνουν. Πιο δίπλα όμως υπάρχει μια εξίσου καλή μέσα στο χώμα.
Πιο πάνω τα μελισάκια μου έχουν μαρτυρήσει πραγματικά. Παίρνω κι εγώ την απόφαση και φτιάχνω την Κυριακή την παγίδα που περιγράφει ο Σπύρος στο kypseli.blogspot.com.

Η επιτυχίες συνοψίζονται στα εξής:
1. Επειδή η περιοχή φιλοξενεί κατι πανέξυπνα σκυλιά, στο δόλωμα δεν έβαλα κρέας αλλά ψάρια. Eτσι όταν πήγα μετα την εγκατάσταση της παγίδας στο γραφείο έπλυνα τα χέρια μου 50 φορές, και πάλι όμως βρωμαγα ψαρίλα όλη μέρα. (μεγαλη επιτυχία)

2. το μεσημέρι που είχα μια ώρα κενό, ξανάπετάχτηκα στα μελίσσια με ένα μπουκαλάκι βενζίνη. Εγγυημένη επιτυχία στην καταστροφή φωλιάς. Ναι μεν την τσάκισα, αλλά είχαμε άλλες δυο μεγάλες ευστοχίες.
α. κατα τη μετάγγιση της βεζινης σε ενα αυτοσχέδιο νεροπίστολο-μπουκαλι πασαλήφτηκα οποτε δεν μυριζα πια ψαρίλα στο γραφειο, αλλα βενζίνη
β. πηγα και τα εκανα μερα μεσημερι αυτά και όχι νύχτα, οπότε τα σεσρενια που επέστρεφαν και έβρισκαν την κατεστραμμένη φωλιά απλά δεν έμπαιναν μέσα και πετουσαν τριγύρω, δημιουργώντας ενα απο τα πιο αγχωτικά σμήνη που έχεις δει ποτε (στιμφαλίδες όρνιθες λέμε)
3. σκύλος δεν πήγε στο δόλωμα αλλά το έφαγε μια γάτα πιο αργά
4. δεν χρησιμοποίησα δυο πατώματα για την παγίδα, αλλά ένα και μάλλον δεν είχε την πρέπουσα επιτυχία. Έπιασε μόνο 3-4 σεσρενια αλλα δεκάδες κίτρινες σφήκες.

Σημερα τη σήκωσα πιο ψηλά με δεύτερο πάτωμα, έβαλα και άλλη μια γύρα σαρδέλες και ελπίζω να μην ξανάρθει η γάτα και να πιάσω πιο πολλα σερσενια.

Μέσα απο την μυρωδιά της ψαρίλα της βενζίνης και κυρίως της επιτυχίας του πειράματος (αμα σε πιάσω κωλόγατα...) θυμήθηκα ένα άρθρο που έτυχε να διαβάσω σε ένα παλιο περιοδικό.

Μελισσοκομική Ελλάς τευχος 102ο Ιουνιος 1959 Σελίς 185
Ποιος ξέρει τι είχε περάσει τότε απ τα σερσένια ο κύριος Ρεζεπης και τι είδους επιστολή είχε στειλει στο περιοδικό.(δεν έχω το συγκεκριμένο τευχος) Ο κύριος Φ.Μιχελής εκ Λευκάδος όμως εσπευσε να του προτείνει τον εξής τρόπο για να γλυτώσει απο τα σερσένια:

"Αμοιβή 2-3 δραχμών δια την υπόδειξιν ή την καταστροφήν σφηκοφωλεας & 10-20 λεπτών δια τον φόνον μιας σφήκας. Τα παιδια θα παραφύλαγουν τότε στα νερα [...] για να λάβουν την αμοιβήν [...]."

Ρε μηπως να πληρωνα τον παλιατζη να μου σκοτώσει τα σερσένια?

απορία

καλή μου μελισσούλα, απο όλα τα σημεία του κόσμου σου δεν βρήκες καλύτερο να προσγειωθείς? Έπρεπε να πας στο καυτό κερί? (εσύ κι ένα χαζό μυρμηγκάκι...)

Update: 22 πρωι πρωί. Μιας και είναι τόσο κοντινά τα νέα που μόλις έλαβα με το post αυτό, είπα να τα τσοντάρω εδώ μήπως γίνει κάτι. Κλεψαν απο φίλο μελισσοκόμο, μάλλον το Σάββατο απο την Καλλιτεχνούπολη, 7 μελισσια με αριθμό EL902/336. Αν κάποιος δει κάτι ας βοηθίσει σε αυτό το τηλέφωνο 6936-584576 (Κώστας Ιωάννου, ερασιτέχνης μελισσοκόμος και επαγγελματιας θυμα κλεφτων -τον κλεβουν για δευτερη φορά - αισχος πια). Καλό φθινώπορο.

Αλόνησος

Καταπληκτικό νησί, ωραίοι άνθρωποι, ωραίες, ζωνατανές θάλασσες και ωραία κουζίνα (εικονιζόμενη γαλατόπιτα με μέλι).

Εντυπωσιασμένες απο τις γέυσεις και οι σφήκες, που ήταν οι περισσότερες που είχα δει ποτέ. Σε κάθε μεσημεριανό γεύμα γινόταν παρέλαση.

Το πρόβλημα ήταν τέτοιο που οι καημένοι μαγαζάτορες κατέφευγαν σε καπνιστήρια και ματζούνια για να ανακουφίσουν τους αγανακτησμένους πελάτες, κάποιοι απο τους οποίους με εκνεύρισαν όταν τους άκουσα να λένε:
-αμαν πια αυτές οι μέλισσες....
Είπαμε κύριοι... είναι εντελώς διαφορετικά έντομα οι μέλισσες απο τις σφήκες.

Μιλάμε για σφήκες που αν δεν είχες πλύνει τα χέρια σου μετα απο τις γαρίδες και τα ψάρια, δεν πανικοβαλόσουν κι έμενες ακίνητος, ερχόντουσαν μέχρι και στα δάχτυλα σου και δάγκωναν για να φάνε τα υπολέιματα τροφής.

Και πες οκ, παρόμοια πράγματα έχουμε ξαναδεί. Αυτο όμως που δεν είχα ξαναδεί είναι να μένουν κοματάκια κρέας στο έδαφος και να έρχονται πέντε - πέντε τα σερσένια να τα κατασπαράζουν. Μιλάμε για υπερπληθυσμούς!