Kροκύλειο Δωρίδας, ημέρα δεύτερη :)))

Την Κυριακή όταν έφευγα από το χωρίο, οπως κάθε φορά έκανα ένα πέρασμα από τα σημεία που έκανα δουλειές, για έναν τελευταίο έλεγχο. Nα δω αν έχω αφήσει κανένα εργαλείο έξω, κανένα παράθυρο ανοιχτό κλπ.

Στην πεζούλα κάτω από τα δυο μελισσάκια, εχω αφήσει εδω και κανα δυο μήνες ενα πενταράκι κυψελίδιο. Το είχα ακουμπήσει πρόχειρα, μήπως στραβωθεί κανένας αφεσμος και μπει μέσα.

Ο λόγος ήταν ο εξής:

Ειχα βρει τότε βασιλικά κελία στο ένα μελίσσι. Δεν ειχα βρει όμως βασίλισσα. Μάλιστα άλλα ήταν κλειστά κι αλλα ανοιχτά.

Δεν καταλάβαινα τότε τι συνέβαινε. Ειχα φύγει με την υποψία οτι είναι ορφανό, αλλά τελικά έπρεπε να έρθω 280 χιλιόμετρα μακριά, για να βρω τη βασίλισσα σε μια απο τις φωτογραφίες που ειχα βγάλει!

Ολα αυτα τα ωραία τα ξεχασα. Ετσι αντι να πάω τώρα στα μελίσσια και να ασχοληθώ με το θέμα ως ειχε, πήγα το Σάββατο κι εκανα οτι περιέγραψα στο προηγουμενο post και την Κυριακή, ότι ξεκίνησα να γράφω εδώ, .
Πήγα δηλαδή να μαζέψω τα εργαλεία μου .. ε και με την ευκαιρία και το κυψελίδιο - αφεσμο παγίδα..

"Εργο τέχνης." Ειχα ακουμπήσει πρόχειρα το κυψελίδιο σε μια καρέκλα.. κουτσαινε. την έσπρωξα στην κληματαριά. Τη στήριξα με κατι πλάκες. Ναι αλλα γιατι να μπει μεσα ενα μελισσι? Αδειο ήταν το κυψελίδιο.. Πέταξα λοιπόν μέσα και ελαχιστο κερι, ετσι για μυρίζει οικία στι μέλισσες. Οτι να ΄ναι δηλαδή.

Και πώς να πας τώρα εκει και να πάρεις το άδειο πενταρακι? Που ήταν όλη η διαδρομή γεμάτη αγκάθια μέχρι το γόνατο και εγω φορύσα βερμουδίτσα... Τεσπα.. μικρό το κακό. Οταν έφτασα στο πεντάρι ξεκαθάρισαν όλα.

Είχε μέσα ενα μελίσσι!

Να λοιπόν πως εξηγούνται όλα.
1. Γιατι είχε βασίλισσα και κλειστα κελια μέσα το μελισι την προηγουμένη φορα?

Γιατι σμηνουργουσε
2. Γιατι είχε βασιλικα κελια ανοιχτα το μελισι την προηγούμενη φορα?

Ειχαν ηδη φύγει αφεσμοι. (ποιος ξέρει πόσα εχασα και βρήκα μονο αυτό στο πενταρκάκι)
3. Γιατι τα μελισσακια ειναι μια χαρα αλλα προκοπη δεν κανουν?

Γιατι ειναι μισα. Το σκανε οι μελισσες και εγω τις βρισκω μηνες μετα
4. Γιατι ο μελισσοκόμος πρέπει να ειναι κοντά στα μελίσσια?

Για να τα προλαβαίνει αυτα.
5. Γιατι μια ευτραφής γριουλα της περιοχής ισχυρίζεται οτι βρήκε ενα μελίσσι μεσα στο μπουρι της σόμπας της την ιδια περίοδο?

γιατι ο αφεσμος δεν παει ποτέ ενας ένας.

5. Γιατι παρόλα αυτα ειμαι χαρούμενος.

Γιατι θα μπορουσα να έχω διπλασιάσει τα μελισσια του χωριου ή να τα έχω πολύ πιο δυνατά απο οτι είναι. Ηταν δυό. Με ατελεις χειρισμούς όμως και λιγη τύχη, έχω δυόμιση μελισια τώρα.

Μάλιστα το καινούριο είναι ελευθερο- αγριο- αυτοδημιούργητο.

Να δω τώρα ποτε και πως θα πάω να το μαζέψω και να το βάλω σε κανονική κυψέλη...

Kροκύλειο Δωρίδας, ημέρα πρώτη :)

πάμε λοιπόν στο χωριό μετα απο απουσία περίπου 45 ημερών. Τι να λένε οι 45 μέρες.... εχω εκει δυο μελίσσια απο τον
Ιουλη του 2007 και νομίζω πως τα έχω ανοίξει 10 φορες και αντε να τα έχει ανοίξει αλλες 2-3 ο πατέρας μου.

Κι όμως.. είναι τα πιο ευτυχισμένα μελισσάκια και αυτα που χαίρομαι πιο πολύ να βλέπω. Δεν είναι κερδοφόρα. Δεν τα τρύγισα ποτέ. Σήμερα είναι στα καλύτερα τους. Προσοχή! Δεν είναι τίποτα αξιοζήλευτα μελισσια. Είναι απλα στα καλά τους, πράγμα σημαντικότατο αν σκεφτείς τις ελάχιστες παρεμβάσεις μου.

Πριν περίπου ένα μήνα είχε πάει στο χωριό ο πατέρας μου. Χωρίς ιδιαίτερη στρατηγική, πρόσθεσε και στα δυο (δεκάρια τότε) απο ένα πάτωμα, με τρία απ απολύτως άχτιστα πλαίσια.

Τα έρμα τα μελισσακια τα έπιασαν, τα έχτισαν και μάλιστα το ένα έχτισε και έξω απο τα πλαίσια. Έμαθα πως η περιοχή φέτος έδωσε πολυ καλά, τόσο στο έλατο, όσο και στα "δένδρα" (δρυς)
Η πληροφορία για τις δρυς ήρθε απο αναξιόπιστη πηγη και επιφυλάσσομαι. Σε κάθε περίπτωση από την πρώτη επίσκεψη έφυγα με τις εξης σκέψεις.

1. εντυπωσιασμένος απο το πόσο ηρεμα είναι αυτα τα μελισσια. Για την ιστορία με εχει κεντρίσει μόνο μια εργατρια, στο σύνολο των επισκέψεων, απο καθαρα δικό μου λάθος. Ποτε άλλοτε δεν μου έχουν επιτεθεί.



2. αφου όλα πάνε καλα, τι γίνετε και δεν προόδευσαν τελικα? οι πληθυσμοί είναι υγιείς αλλά συγκρατημένοι και οι πιθανότητες για τρύγο - σε αντικειμενικά καλές συνθήκες είναι τελικα μηδενικές. Οχι οτι με νοιάζει (γιατι το πώς μυρίζει αυτό το κοματι κερί όταν είσαι ήρεμος και σε διακοπες, στο αγαπημένο στο χωρίο είναι απο μόνο του αποζημίωση και δεν χρειάζονται και τα μελια)

αλλα γιατί δεν εχουμε πάρει μέλι? (νομίζω θα το απαντήσω στο επόμενο)

O απο μηχανής (ή άνευ μηχανής) θεός.

Kυριακή 05.07.09. Μόλις επιστρέψαμε απο μια βόλτα στην Πεντέλη κα μετά απο μια καλή καλοκαιρινή καταιγιδούλα κάνουμε μια στάση στο σπίτι της Κατερίνας.

Στα κρινάκια (?) έξω απο το σπίτι, παρατηρώ μελισσούλες που λυσσαλέα προσπαθούν να μπουν στα κλειστά λουλουδάκια. Ωραίο στιγμιότυπο σκέφτομαι, αλλα δεν έχω μαζί μου τη μηχανή μου...

Η καλή μας Κατερίνα όμως δίνει τη λύση. Μπαίνει στο σπίτι, φερνει τι δική της, βγάζω οτι φωτογραφίες είναι να βγάλω και μου τις στέλνει αργότερα με mail (ευχαριστώ καλη μας Κατερίνα!)

Μου έρχεται λοιπόν η φαεινή ιδέα, να ξετυλίξω με το χέρι το λουλούδι και να δώ τι θα γίνει. Πράγματι, σαν απο μηχανής θεός ανοίγω το κρινάκι και οι στήμονες του είναι πλέον εκτεθειμένος στις αχόρταγες μέλισσες.

Περιττό να πω οτι πριν φύγω ξετύλιξα και τα άλλα λουλουδάκια :D