Η οπισθοχώρηση του γύφτου, η ψαρίλα στο γραφείο και μια επικήρυξη

Με καλεί στο τηλέφωνο ο φίλος μου Ιορδάνης. Λίγο πιο δίπλα από τα μελίσσια μου, ο πατέρας του (πρώην εργολάβος) είχε εγκαταλείψει για χρόνια πολλές παλιές σκαλωσιές. Το οικόπεδο ήταν θαμμένο στα πουρνάρια και τα αγριόχορτα, αλλά ένα πρόσφατο καθάρισμα με μπολντόζα το έκανε σαν γήπεδο.

Ένας αθίγγανος παλιατζής, προσφέρθηκε να πάρει τις σκαλωσιές για λιώσιμο, αλλά στο πρώτο πεντάλεπτο υποχωρεί άτακτα μαζί με όλη τη φαμίλια που θα τον βοηθούσε. Δεν ξέρω τι ακριβώς σκηνές διαδραματίστηκαν. Έτρεχε μπρος αυτός και πίσω τα παιδιά? Φώναζαν παπακο παπακο κι αυτός σιχτίριζε Θεούς και δαίμονες? ότι και να έγινε αυτό που άφησε να εννοηθεί είναι οτι κινδύνεψε από τις μέλισσες που ήταν στις εγκαταλειμμένες σκαλωσιές.

Μεγάλη απορία.
Εγκατέλειψε ο γύφτος τα παλιοσίδερα? Άφησε ένα σίγουρο και καλό μεροκάματο γιατί φοβήθηκε τις μέλισσες μου? Όποιος είχε την παραμικρή επαφή με τέτοιου είδους παλιατζή, καταλαβαίνει το οξύμωρο του θέματος.

Η επίσκεψη έλυσε όλες τις απορίες. Η μπουλντόζα κατά το καθάρισμα αποκάλυψε εφιαλτικά πολλές αποικίες σερσενιών. Μαλιστα έμαθα μετά οτι και ο χειριστής του οχήματος καποια στιγμή δήλωσε οτι θα εγκαταλείψει αλλα τελικά συνέχισε. Οι δυο που έχω εστιάσει στις σκαλωσιές και στα ξύλα πραγματικά δεν πλησιάζονται. Καταλαβαίνεις οτι υπάρχει φωλιά απο την κινητικότητα, αλλά ειναι αδύνατο να πλησιασεις και δεν είναι ξεκάθαρο απο που μπαίνουν και που βγαίνουν. Πιο δίπλα όμως υπάρχει μια εξίσου καλή μέσα στο χώμα.
Πιο πάνω τα μελισάκια μου έχουν μαρτυρήσει πραγματικά. Παίρνω κι εγώ την απόφαση και φτιάχνω την Κυριακή την παγίδα που περιγράφει ο Σπύρος στο kypseli.blogspot.com.

Η επιτυχίες συνοψίζονται στα εξής:
1. Επειδή η περιοχή φιλοξενεί κατι πανέξυπνα σκυλιά, στο δόλωμα δεν έβαλα κρέας αλλά ψάρια. Eτσι όταν πήγα μετα την εγκατάσταση της παγίδας στο γραφείο έπλυνα τα χέρια μου 50 φορές, και πάλι όμως βρωμαγα ψαρίλα όλη μέρα. (μεγαλη επιτυχία)

2. το μεσημέρι που είχα μια ώρα κενό, ξανάπετάχτηκα στα μελίσσια με ένα μπουκαλάκι βενζίνη. Εγγυημένη επιτυχία στην καταστροφή φωλιάς. Ναι μεν την τσάκισα, αλλά είχαμε άλλες δυο μεγάλες ευστοχίες.
α. κατα τη μετάγγιση της βεζινης σε ενα αυτοσχέδιο νεροπίστολο-μπουκαλι πασαλήφτηκα οποτε δεν μυριζα πια ψαρίλα στο γραφειο, αλλα βενζίνη
β. πηγα και τα εκανα μερα μεσημερι αυτά και όχι νύχτα, οπότε τα σεσρενια που επέστρεφαν και έβρισκαν την κατεστραμμένη φωλιά απλά δεν έμπαιναν μέσα και πετουσαν τριγύρω, δημιουργώντας ενα απο τα πιο αγχωτικά σμήνη που έχεις δει ποτε (στιμφαλίδες όρνιθες λέμε)
3. σκύλος δεν πήγε στο δόλωμα αλλά το έφαγε μια γάτα πιο αργά
4. δεν χρησιμοποίησα δυο πατώματα για την παγίδα, αλλά ένα και μάλλον δεν είχε την πρέπουσα επιτυχία. Έπιασε μόνο 3-4 σεσρενια αλλα δεκάδες κίτρινες σφήκες.

Σημερα τη σήκωσα πιο ψηλά με δεύτερο πάτωμα, έβαλα και άλλη μια γύρα σαρδέλες και ελπίζω να μην ξανάρθει η γάτα και να πιάσω πιο πολλα σερσενια.

Μέσα απο την μυρωδιά της ψαρίλα της βενζίνης και κυρίως της επιτυχίας του πειράματος (αμα σε πιάσω κωλόγατα...) θυμήθηκα ένα άρθρο που έτυχε να διαβάσω σε ένα παλιο περιοδικό.

Μελισσοκομική Ελλάς τευχος 102ο Ιουνιος 1959 Σελίς 185
Ποιος ξέρει τι είχε περάσει τότε απ τα σερσένια ο κύριος Ρεζεπης και τι είδους επιστολή είχε στειλει στο περιοδικό.(δεν έχω το συγκεκριμένο τευχος) Ο κύριος Φ.Μιχελής εκ Λευκάδος όμως εσπευσε να του προτείνει τον εξής τρόπο για να γλυτώσει απο τα σερσένια:

"Αμοιβή 2-3 δραχμών δια την υπόδειξιν ή την καταστροφήν σφηκοφωλεας & 10-20 λεπτών δια τον φόνον μιας σφήκας. Τα παιδια θα παραφύλαγουν τότε στα νερα [...] για να λάβουν την αμοιβήν [...]."

Ρε μηπως να πληρωνα τον παλιατζη να μου σκοτώσει τα σερσένια?