Φωτογράφιση στο εσωτερικό της κυψέλης

Από καιρό με προβλημάτιζε η ιδέα του πως να φωτογραφίσω μέλισσες μέσα στην κυψέλη χωρίς να τις ενοχλώ και να με ενοχλούν. Αν είσαι εσύ έξω κι αυτές μέσα οι φωτογραφίες δεν έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Η λύση λοιπόν δεν είναι δύσκολη. Βάζεις τη μηχανή μέσα.
Ε για να το υλοποιήσω αυτό πέρασε πολύς καιρός. Μοναδική ευκαιρία αποτέλεσε η δημιουργία μιας παραφυάδας. Την έκοψα από ενα μελισσι του Υμηττού και την έφερα στην ταράτσα μου. Την μετέφερα όμως σε αυτο το προχειρο τερατούργημα.

Μια κυψέλη που έφτιαξα απο μπλε φελιζόλ (δεν ενδείκνυται για κυψέλες) ενα κομμάτι σπασμένο γυαλί και μια κινητή βάση και καπάκι αυστραλιανού τύπου.

Η κυψέλη αν και ετοιμόρροπη μοιαζει με τις γνωστες. Το τζάμι ειναι απο τη μερια που δεν τη χτυπά ο ήλιος για να μη γίνει θερμοκήπιο και εξυπηρετεί τη επίτευξη καλού φωτισμού στο εσωτερικό. Η μηχανη μπαινει μέσα στο χώρο που αφήνουν τα πλαίσια (εχει μονο 5 μέσα ενω χωραει 10)

Η ρύθμιση ειναι μια φώτο ανα 30 δεύτερα. Το αποτέλεσμα το είδατε στο προηγούμενο post.
Oπως όμως είπα, δεν εχτιζε το μελισι. Οχι τίποτε αλλο αλλα αυτος ηταν και αντικειμενικός σκοπός. Να καταγράψω την ανάπτυξη. Αφου λοιπον δεν προχωρούσε αυτο , προχώρησα εγω.

Τροφοδοσία.

Αν εσυ φιλε μου δινεις καθε μερα πλανα απο ενα πλαισιο με μια τρύπα στη μεση, εγω θα σου δώσω ζαχαρόνερο, για να σε πεισω οτι εξω εχει τροφή και να αρχισεις να φτιαχνεις χώρους αποθήκευσης.

Το πιατάκι του γνωστου βενζινάδικου πήρε φωτια. Το ειχα συνέχεια στην οροφή και του έβαζα καθε μέρα απο καμια 100αρια ml τροφή. Μαλιστα για να μην πνίγονται στο μείγμα, εβαλα και σαν ραμπες δυο κομμάτια κερί που εχα πρόχειρα, κατα την πρωτη τροφοδοσία και όπως βλέπετε τα διακόσμησαν και αυτα..

Μονο αυτά όμως... Να χτίσουν δεν ήθελαν οι κυρίες. Νεος τροφοδότης λοιπον, μεγαλύτερος. ελαβε δράση. Ενα ταπεράκι με δυο αναποδογυρισμένα καπάκια στο ρόλο ραμπών

Την πρώτη μέρα φωτογραφισα την κατανάλωση της τροφής. Την έπαιρναν ταχύτατα!
Eνδιαφέρον έχει το γεγονός οτι στην αρχή, "τραβούν" την τροφή αργά και μετά έρχονται όλες μαζί. Η στάθμη κατεβαίνει εντυπωσιακά γρήγορα.

Κριμα που καθε μέρα οι μπαταρίες τελέιωναν κατα τη μία και εγώ έπρεπε να φορτίσω ξανα τη νύχτα για να βάλω τη μήχανή την επόμενη. Ετσι έχουμε πάντα μόνο πρωινά πλανα.