Συνδετήρες

Πριν απο λίγο κανα - δυο μήνες, οταν πρώτο παρουσίασα τις κυψέλες της Φωκίδας όμως εξελίχθηκαν, ο Αxtapos έκανε μια λογική ερώτηση. Πως στηρίζω τα επικλινή καπάκια και πως ειναι αυτα στο εσωτερικό τους.

Λοιπον οι κυψέλες ειναι απολυτα φυσιολογικές, όπως αυτες που χρησιμοποιούμε όλοι μας. Με το κλασικό καπάκι αυστραλικού τύπου.
Τα επικλινή καπάκια ειναι δανεισμένα απο τις κυψέλες τυπου Dadant που ειχε ο παππους μου. Τα έχω επισκευάσει όσο μπορούσα και τα έχω απλα προσαρμόσει απο πάνω.

Κανονικά τα επικλινή καπακια ειχαν μια πατούρα με την οποία "καπέλωναν¨ τις dadant. Αυτη την πατούρα την αφαίρεσα και τα καπακια εφάρμοζαν τέλεια πάνω στα σύγχρονα. Για να τα στηρίξω χρησιμοποιώ τα κλασικά συνδετηράκια τα οποια ειναι πολυ εύχρηστα οταν μιλάμε για σταθερό μελισσοκομείο (δεν θα τα πρότεινα για μετακινήσεις γιατι νομίζω οτι οι προεξοχές τους θα μπλεκόντουσαν στα πάντα.)

Για αυτους που δεν ξέρουν, τα συνδετηράκια αυτα δουλευουν ως εξής:
Eχουν ενα σταθερο σημείο βιδωμένο στο ξύλο (σημέιο Α) και έχουμε αφήσει και δυο καρφάκια-βιδες σαν αναμονές στα σημεια που θέλουμε να γίνει η στήριξη (σημεία B και Γ)

Ετσι το αποτέλεσμα ειναι σε καθε επιθεώρηση να εχω να αφαιρέσω 2 καπακια, όπως στο animation που ακολουθεί.

Ελπιζω να κάλυψα την απορία. Επισης αν θυμάμαι καλα χρωστάω η στον Axtapo ή στον Δημήτρη Ρουσουνέλο (εδω εχω μπλεξει τους μυκονιάτες) μια συνταγή με χοιρινό με μέλι η οποία ενω ειναι παναπλη ακόμα δεν εχω αξιωθεί να τη φωτογραφίσω κατα την παρασκευή για να κανω το post... υπομονή, έρχεται.